بسم الله الرحمن الرحیم

واما : پانزدهم

انتخابٍ روش مبارزه

باتوجه به اینکه امروزه انواع واقسام سبکهای رزمی بوجود آمده که اساس وپایه تمامی آنها (کانگ فو،کاراته، تکواندو وبوکس ) میباشد که در اینجا ما انتخاب روش مبارزه خود را بر اساس این سبکها توضیح می دهم.

الف- کاراته: چون پایه این سبک براساس حرکات دست می باشد دارای ضربات دست بسیار سریع وکنترلی ونسبتا قوی هستنداما از نظر پا قابل تعریف نمی باشند در برابر این سبک باید با فاصله بیشتر از طول دست کار کرد چون ار آنجا که بیشتر از 80%ضربات آنها از جانب دست صادر می شود وقتی که آنها را از ناحیه دست محروم کنیم بسیا ر ضعیف وشکننده میگردند،البته باید مواظب 20%بقیه که ضربات پا می باشد باشیم چون رون ضربه یاد کتو بسیار مسلط می باشند .

در برابر این گروه باید با فاصله و استفاده از ضربات پا بصورت ادغامی و قوی مبارزه کرد واجازه نزدیک شدن به آنها نداد چون سرو صورت شما هدف ضربات تند وتیز دست آنها قرار می گیرد .

ب- تکواندو:این گروه تقریبا بطور کامل از ضربات پا استفاده می کنند ودر نواختن هر ضربه ای با پا کاملا مسلط وقدرتمند می باشند اما از نظر کار با دست تقریبا صفر هستند ودر برابر اینکونه سبکها باید در حین مبارزه بصورت چسبیده به بدن با آنها مبارزه کرد و بیش از 90 %ضربات ارسالی را باید از ناحیه دست انتخاب کرد و در صورت بوجود آمدن فرصت از یک تک ضربه مطمئن وبسیا رقوی استفاده کرد. در خاتمه متذکر می شوم که این گروه روی ضربات چکشی،اسایا پرنده ودورانی مهارت کامل دارند.

پ- بوکسور ها: این گروه چون بطور 100%از دست در مبارزه استفاده می کنند دارای قدرت و سرعت بسیار زیاد در اجرای مانور و نواختن و دقت ضربات می باشند که در صورت پیدا کردن کوچکترین فرصتی مسلسل وار ضرباتشان را بر سرو صورت حریف وارد می کنند اما از نظر پایین تنه صفر می باشند ، در برابر این افراد باید با گارد دفاعی وبا فاصله کار کرد و بطور کامل از ضربات پا وبصورت تک ضربی وقوی استفاده کرد وهرگز قصد جلو رفتن واستفاده کردن از دستها نباید کرد چون ریسکی بسیار خطرناک می باشد .

 بسم الله الرحمن الرحیم

واما دوازدهم

      بسم الله الرحمن الرحیم

  و اما یازدهم

مبارزه و اصولیات آن

همراه گرامی حال که تمامی مراحل شروع کانگ فو را با نهایت دقت گذرانده اید ودر وجود خود آن آمادگی روحی وجسمی را می بینید که قادر به مبارزه هستید با احتیاط کامل وهمراه افراد کاردان حرکت در بزرگراه مبارزه را استارت بزن ، اما در ابتدای کارباید بگویم که یک مبارزه در وهله اول به دو شیوه کلی تقسیم می شود.

1- مبارزه تا سه دقیقه: پس از توکل به خدا واعتماد به نفس و باز نگری داشته های درونی خود بدون هیچگونه ارزیابی شروع میکنید.فقط حملات پی در پی وبدون لحظه ای توقف تا از کار انداختن حریف واستفاده صد درصد از حملات مستقیم به جلو وبسیار کمتر از ضربات بغل یا پرنده یا چرخشی بلکه فقط ضرباتی مانند ( کتو، مشت مستقیم، ساق زدن،یاد کتو) استفاده کرد ونباید لحظه ای پشت به حریف کرد چون هم کلی زمان از دست می رود وهم به سود حریف خواهد بود .

در این شیوه مبارزه گاردی در کار نخواهد بود وفقط حمله کار اول وآخر را انجام می دهد .باید پس از اعلام شروع با یک حرکت حساب شده وسریع به مهمترین نقاط دفاعی حریف زد وبدن وحرکات او را مختل کرد. پس از بوجود آوردن اختلال در سیستم دفاعی حریف ابتکار عمل بدست تو می افتد وحرکات بعدی را راحتتر اجرا می نمائید .

2- مبارزه بیشتر از سه دقیقه: در ابتدا باید حریف را سنجید وروش سنجیدن حریف هم زیاد است،( بعضی وقتها حین ارزیابی هستید که متوجه میشوید که در بیمارستان سر در آورده اید) به هرحال مبارزه یعنی همین، پس برای ارزیابی باید ارزش بیشتری قائل بود . پس از ارزیابی حریف حمله ودفاع وفایت کردن های درست وبجا حرف اول وآخررا میزند پس از گرفتن انرژی حریف با چند ضربه حساب شده اورا از پا در می آورید ودر این مبارزه است که گارد وگارد گرفتن معنی ومفهوم خاص خود را پیدا می کند ودر این نوع مبارزه گارد گرفتن وارزیابی حریف ودفاع با فایت وذخیره انرژی ارکان اصلی مبارزه هستند واگر بتوانیم همه اینها را هما هنگ کنیم موفقیت حتمی است.

3-ارزیابی :ارزیابی در واقع برای مبارزه های بالای سه دقیقه است ،در این زمان که اعلام شروع مبارزه می نمایند با یک کار دفاعی شروع به ارزیابی حریف میکنیم،بدینصورت که  نه حمله نه دفاع کامل انجام ،بلکه از چند زاویه مشخصچند حمله خاص کرده وضعفهای حریف را از ضربات وزاویه ها پیدا می کنیم بعبارتی دیگر نقطه کور حریف را پیدا می کنیم، پس از پیدا کردن ضعف و یابعبارتی نقطه کور حریف با استفاده از یک تک حمله ویا ترکیب دست ویا پا حمله ای خوب به حریف می کنیم  البته زاویه های باز حریف که پیدا می کنیم حتما باید به یکی از نقاط آسیب پذیر وی منتهی شود .

   بسم الله الرحمن الرحیم

  و اما دهم

   سرعت و قـدرت

       حال که از نظر روحی وجسمی آمادگی برای مبارزه را بدست آورده اید خود بخود دو فاکتور مهم دیگری وجود خود را نمایان می کند که توجه به وجود وانتخاب یکی از آنها لازم وضروری می باشدکه آندو غیر از سرعت وقدرت چیز دیگری نمی باشد.

       1- قدرت: مشخصه ظاهری این افراد قد بلند و پاههای کشیده می باشد ، این گروه معمولا سعی می کنند از ضربات تک ضربی وسنگین بیشتر استفاده کنند و معمولا با ضربات متو ویاهل دادن حریف را به عقب رانده واز ضربات سنگین پاههای قدرتمند خود نهایت استفاده را ببرند .

       این گروه هیچگاه نباید اجازه دهند که افراد کوتاه قد از مرز پاههای آنها بگذرند چون…….

2-سرعت:  بارز ترین مشخصه ظاهری این گروه کوتاهی قد آنها است آنهادارای بدنی جمع وجور می باشند .این گروه بدلیل فیزیک بدنی خاصی که دارند مسیر حرکتی ضرباتشان بسیار کوتاه می باشد و همین امر باعث می شود تا هم دارای قدرت مانور بیشتری شوند وهم بسیارتند و تیز باشند. اینها باید همیشه سعی کنند در مبارزه راکت وساکن نباشند بلکه هر لحظه در نقطه ای ومکانی قرار بگیرد وبا جلو وعقب رفتن های سریع وچرخیدن های متوالی امکان تمرکز حواس از حریف را بگیرند و همین چرخیدن نیز باعث اختلال در تعادل فکری واستواری حریف می شود .  باید سعی کنند همیشه با فاصله ای بیشتر از تیر رس پاههای حریف حرکات وجهش خود را آغاز ودر فرصتی مناسب (بیشتر پس از زدن ضربات دورانی از جانب حریف) سریع وبا یک جهش وارد بدن حریف شده وبا ضربات دست که مثل مار بدور هم می پیچند مسلسل وار بر بدن حریف ضربات را وارد کرده وسپس از ضربات پا برای کامل کردن حمله استفاده کرد وتا آخر به همین منوال ادامه داد.

            بسم الله الرحمن الرحیم

و اما نهم

مسائل روانی واعصاب در کانگ فو

  شخصی که دارای بدنی ورزیده وبسیار نرم ودارای ضرباتی بسیار تیز وقوی ونیز در کنار اینها دارای یک بدن پولادین باشد شاید بتوان گفت تنها 50%کانگ فو رادارا می باشد و آن50% باقیمانده اعصاب آرام وتسلط بر مغز در هنگام مبارزه می باشد .

        تمام قسمتهای بدن ما به وسیله تارهای نازکی بنام رگهای عصبی به مغز مرتبط می باشند واین فرمانروای بزرگ ومقتدر است که حکومت وفرمانروائی سرزمین وسیع وبی نهایت بدن ما را بعهده دارد ،پس اگر بخواهیم به مسئله آرامش اعصاب وتسلط مغز بر اندامها اهمیت ندهیم خود بخود این ارتباط از بین می رود ودر زمانی که ارتباط مغز با سایر اندامها قطع شد آنگاه است که هر قسمت از بدن کاری غیر ارادی وبی هدف انجام می دهند که برای یک رزمی کار علیرغم داشتن محاسن ذکر شده بالا اولین قدم بسوی شکست می باشد.

        از نظر روانی برای در کنترل داشتن اعصاب در هنگام مبارزه ، باید قبل از شروع ابتدا خود را در یک فضای بسیار آرام وبدون هیاهو تجسم کرد وبه هیچ وجه توجهی به اعمال وحرکات ظاهری حریف نباید کرد وفقط وفقط سرشار از آرامش بود آنگاه فقط با مد نظر قرار دادن نقاط ضعف بدنی حریف وهمچنین با تغییر چهره دادن لحظه ای ( گاهی خشمگین وگاهی خندان ) (چون این دوگانگی باعث بهم خوردن محاسبات روان شناسی حریف بر روی ما می شود) به مبارزه پرداخت.

      ( پس برای پیروزی در مبارزه باید ابتدا آرام بود وبعد فریب ظاهر حریف را نخورد) .

    بسم الله الرحمن الرحیم

     واما هشتم:

    بــدنســازی

بدنسازی خوب نشانگر یک رزمی کار خوب می باشد ،همانند سربازی که هر قدر سنگر محکمتری داشته باشد از قدرت استقامت و تهاجم  بیشتری برخوردار خواهد بود ،پس یک رزمی کار هر قدر بدنسازی قوی تری داشته باشد به همان نسبت در مبارزه با خیالی آسوده تر کار خود را دنبال می کند ولی …….

برای بدنسازی کلاسیک گفته ها بسیار می باشد اما در اینجا چند نکته اساسی را  متذکر می شوم که امید وارم مثمر ثمر باشد.

بعد از انجام عمل دویدن و گرم کردن بدن وپس از انجام نرمشها وزمانی که عضلات باز وقابل انعطاف شدند( این زمان زمانی است که چربی هاو املاح اضافی وسمی داخل عضلات بصورت تعریق خارج می شوند) مقداری استراحت و تجدید قوا (حدود دو دقیقه) وآنگاه که عضلات رو به جمع شدن می روند باید بدنسـازی را شروع کرد وبدینصورت که:

در ابتدا با کمیت زیاد وکیفیت کم به نقاطی که در صفحه 21 شرح داده شده ضربه وارد می کنیم،بعد به همان نسبت که از کمیت ان می کاهیم باید بر کیفیت ضربات افزوده و هر بار تعداد ضربات را کمتر می کنیم وبر سنگینی آن می افزائیم تا انجا که فقط یک ضربه سنگین وقابل تحمل و اصولی به هر یک از نقاط گفته شده وارد می کنیم .

(( البته متذکر میشوم که بدنسازی واقعی را باید در هنگام مبارزه های دوستانه انجام داد چون بازده آن به مراتب از بدنسازی کلاسیک بیشتر می باشد))

                        بسم الله الرحمن الرحیم

  و اما هفتم

نقـاط آسیب پذ یر بدن:

درواقع نقاط آسیب پذیر بدن بیش از آنچه میباشد که در اینجا آمده است .

ابتدا نقاط حساسی که باید در مبارزات با دقت کامل از وارد کردن ضربه اجتناب کرد شرح می دهیم.این نقاط نقاطی هستند که خطر مرگ در آن وجود دارد ویک رزمی کار چه در مبارزات دوستانه وچه درمسابقات وحتی در مبارزات خصمانه به هیچ عنوان حق ندارد از این نقاط به عنوان هدف استفاده کند .

1- صورت 2-شقیقه ها 3- پشت سر 4- پشت کمر یا روی کلیه ها 5- بیضه ها 6- زیر گردن 7-روی قلب 8- روی ستون فقرات 9- بینی.

واما نقاطی که یک رزمی کار مجاز به وارد کردن ضربه میباشد:

1-    روی معده یا زیر استخوان هشتی شکل سینه (کتو- اسایا کتو- متو- یته- سر زانو)

2-    طرفین کمر( به دلیل کمبود عضله ساختن این قسمت اهمیت ویژه ای دارا می باشد(کتو- ساق پا- یته- یادکتو)

3-    قسمت خارجی رانها ( یته- ساق پا)

4-    قسمت داخلی کشاله رانها (یته- یته برشی)

5-    سر زانو ها( یاد برشی- یته-اسایا دورانی)

6-    نقاط جلو یی کتفها (متو)

7-    عضلات پشت(متو- هوتو)

8-    پشت پنجه دستها(متو های شوک دار)

9-    روی بازو ها (یاد کتو های قدرتی یا سرعتی)

                  بسم الله الرحمن الرحیم

و اما ششم

مساحت سطح ضربه زننده

اگر سطح جسم ضربه زن در تماس باهدف از مساحت زیادی برخوردار باشد نیرو نسبت به سطح موجود تقسیم می شود وچون مرکزیت کمی دارد لذا از کارآیی آن به میزان بسیار زیادی کاسته می شود به همین دلیل بجای استفاده از تمام سطح باید سعی شود که از حداقل سطح تماس استفاده شود. که این مسئله در ضرباتی مانند یته – متو – اسایا کتو صادق است .(مثلا بجای استفاده از کل کف پادر یته از تیغه پا باید استفاده کرد و غیره…)

استحکام:

اگر جسم ضربه زننده از استحکام قابل قبولی برخوردار نباشد دربرخورد با هدف آسیب شدید میبیند و از طرفی هم   کار آیی چندانی نخواهد داشت واز توان نفوذ در جسم بری خواهد بود، بدین صورت اگر ما بخواهیم قطعه سنگی را با جسمیضعیف تر از جنس سنگ مثلا چوب بشکنیم تنها شاهد شکسته شدن و خرد شدن چوب خواهیم بود اما اگر از جسم سختی مثلا فولاد استفاده کنیم بدون اینکه آسیبی ببیند سنگ خرد خواهد شد بهمین دلیل است که یک رزمی کار در حین تمرین ونرمش باید به ساختن نقاط انتقال نیرو اهتمام ورزد.